មនសិការ​និង​ការ​ចងចាំ​របស់​អ្នក​នឹង​ទទួលរង​នូវ​ការឈឺចាប់​ដ៏​អស់​កល្ប​ជានិច្ច​និង​ជា​ការ​សោក​ស្តា​យ​ចំពោះ​អ្នកដទៃ​ថ្កោលទោស​របស់​អ្នក​ទៅ​ឋាននរក​។ អ្នក​ប្រហែល​ជា​បាន​ស្រឡាញ់​ក្រុម​គ្រួសារ​និង​មិត្ត​ភក្តិ​របស់​អ្នក​ប៉ុន្តែ​ប្រសិន​បើ​អ្នក​មិន​ជឿ​ទុកចិត្ត​លើ​ព្រះយេស៊ូវ​និង​គោរព​ព្រះបន្ទូល​របស់​ទ្រង់​នោះ​អ្នក​នឹង​ស្លាប់​ហើយ​ទៅ​ស្ថាននរក​។ អ្នក​នឹង​ត្រូវ​បាន​ដាក់ទោស​ថ្ងៃ​និង​យប់​ដោយ​ដឹង​ថា​ក្រុម​គ្រួសារ​និង​មនុស្ស​ជា​ទី​ស្រលាញ់​របស់​អ្នក​នឹង​ធ្វើ​តាម​អ្នក​ទៅ​កាន់​ឋាន​នរក​ដោយសារ​តែ


អ្នក​មិន​បាន​បង្រៀន​គេ​អំពី​ព្រះយេស៊ូ​។


អ្នក​បដិសេធ​មិន​ទទួល​យក​ពួក​គេ​ទៅ​បង្រៀន​ក្នុង​ព្រះវិហារ​ព្រះគម្ពីរ​។

អ្នក indoctrinated ពួក​វា​ក្នុង​សាសនា​មិន​ពិត​។


២៦ ម្យ៉ាង​ទៀត មាន​លំហ​មួយ​យ៉ាង​ធំ​ខណ្ឌ​យើង​ពី​អ្នក​រាល់​គ្នា ទោះ​បី​អ្នក​ណា​ចង់​ឆ្លង​ពី​ស្ថាន​នេះ​ទៅ​រក​អ្នក​រាល់​គ្នា ក៏​ឆ្លង​មិន​បាន​ឡើយ ទោះ​បី​មាន​អ្នក​ណា​ចង់​ឆ្លង​ពី​អ្នក​រាល់​គ្នា​មក​រក​យើង ក៏​ឆ្លង​មិន​បាន​ដែរ”។ ២៧ អ្នក​មាន​នោះ​អង្វរ​ថា “លោក​ឪពុក​អើយ! សូម​លោក​ឪពុក​មេត្តា​ចាត់​ឡាសារ​អោយ​ទៅ​ផ្ទះ​ឪពុក​ខ្ញុំ​ផង ២៨ ខ្ញុំ​មាន​បង​ប្អូន​ប្រាំ​នាក់។ សូម​អោយ​ឡាសារ​ទៅ​ប្រាប់​គេ​អោយ​ដឹង​ខ្លួន កុំ​អោយ​គេ​មក​កន្លែង​រង​ទុក្ខ​ទារុណកម្ម​នេះ”។ ២៩ លោក​អប្រាហាំ​ឆ្លើយ​ថា “បង​ប្អូន​របស់​កូន​បាន​ឮ​ពាក្យ​ប្រៀនប្រដៅ​របស់​លោក​ម៉ូសេ និង​ពាក្យ​ប្រៀនប្រដៅ​របស់​ពួក​ព្យាការី​ហើយ អោយ​គេ​ធ្វើ​តាម​ពាក្យ​លោក​ទាំង​នោះ​ចុះ”។ ៣០ អ្នក​មាន​តប​ទៅ​លោក​អប្រាហាំ​ថា “ទេ! លោក​ឪពុក ទាល់​តែ​មាន​អ្នក​ណា​ម្នាក់ ពី​ចំណោម​មនុស្ស​ស្លាប់​ទៅ​ប្រាប់​គេ ទើប​គេ​កែ​ប្រែ​ចិត្ត​គំនិត”។ ៣១ ប៉ុន្តែ លោក​អប្រាហាំ​ឆ្លើយ​តប​វិញ​ថា “ប្រសិន​បើ​គេ​មិន​ធ្វើ​តាម​ពាក្យ​ប្រៀនប្រដៅ​របស់​លោក​ម៉ូសេ និង​ពាក្យ​ប្រៀនប្រដៅ​របស់​ព្យាការី​ទេ ទោះ​បី​មាន​មនុស្ស​ស្លាប់​បាន​រស់​ឡើង​វិញ ទៅ​ប្រាប់​គេ​ក៏​ដោយ ក៏​គេ​មិន​ព្រម​ជឿ​ដែរ”»។ – លូកា 16:26-31


អ្នក​នឹង​នឹក​ចាំ​ពី​អំពើ​បាប​របស់​អ្នក​ហើយ​ពេល​ដែល​អ្នក​បាន​ច្រាន​ចោល​ព្រះវិញ្ញាណ​ដ៏​វិសុទ្ធ​កាត់​ទោស​អ្នក​ប្រ​ព្រឹ​ត្ដ​អំពើបាប​និង​តម្រូវ​ការ​របស់​អ្នក​សម្រាប់​ព្រះ​គ្រិស្ដ​យេស៊ូ​ដើម្បី​ជា​អ្នក​សង្គ្រោះ​របស់​អ្នក​។ អ្នក​នឹង​ចាំ​បាន​ថា​តើ​ពួក​គ្រីស្ទាន​បាន​ប្រាប់​អ្នក​ផែនការ​នៃ​សេចក្ដី​សង្គ្រោះ​។ តើ​អ្នក​ចាំ​នៅ​ពេល​ដែល​លោក​អ​ប្រា​ហាំ​បាន​និយាយ​ទៅកាន់​បុរស​អ្នក​មាន​នៅក្នុង​ស្ថាន​មនុស្ស​ស្លាប់​»​នឹក​ចាំ​»​?

២៥ លោក​អប្រាហាំ​មាន​ប្រសាសន៍​ថា “កូន​អើយ! ចូរ​នឹក​ចាំ​ថា កាល​កូន​មាន​ជីវិត​នៅ​ឡើយ កូន​ស្គាល់​តែ​សប្បាយ រីឯ​ឡាសារ​វិញ គ្នា​ស្គាល់​តែ​ទុក្ខ។ ឥឡូវ​នេះ ឡាសារ​បាន​សុខ​ក្សេមក្សាន្ត​ហើយ តែ​កូន​វិញ កូន​ត្រូវ​ឈឺ​ចុក​ចាប់។ - លូកា 16:25


បន្ទាប់​។